Lu me’ paisi è ‘n angulu di celu
‘n trisoru ch’esti ‘cca tutto pe ‘mmia;
lu pozzu firriari a tutti l’uri
e a tutti l’uri mi ricrija ‘u cori.
Lu mari, ‘u celu, ‘a luna, la hjumara,
li scogghi, i munti:
ricchizza para para…
E ‘st’aria fina,
‘st’aria ch’è di muntagna e di marina,
se m’agghiuttu, ristora i me’ premuni.
E l’acqua frisca, vantu di Bagnara:
curri di la matina fin’a sira
e d’ija sulu mi pozz’abbuttari.
Chi mi ‘ndi ìmporta se no c’è farina!
Vaju, passiju ‘n’ura ‘n via Marina,
giriju lu Stratuni,
doppu curriju ‘n’ura po’ Pizzolu
e chistu sulu mi pot’abbuttari,
cu’ chistu sulu je’ pozzu campari!
da Sfalassà… Reggio Calabria, Regium Julii, 1999, p. 58